Większość biegaczy zdaje sobie sprawę z ryzyka jakie niesie ze sobą nadmierna pronacja stopy. Tak zwana nadpronacja leży u podstaw bocznego przyparcia rzepki czy uszkodzeń przeciążeniowych ścięgna piętowego. Ruch pronacji polega na skręceniu stopy w przyśrodkową stronę (podczas obciążenia stopy). Konsekwencjami wykonywania treningu biegowego z takim ustawieniem stopy mogą być między innymi stan zapalny ścięgna Achillesa lub trwałe jego uszkodzenie.
Jakie są przyczyny nadpronacji?
Przyczyn może być wiele, od zaburzeń czynnościowych po zmiany struktury anatomicznej. Pierwsze możne wyleczyć poprzez odpowiedni trening funkcjonalny, drugie poprzez zastosowanie odpowiednich wkładek ortopedycznych.
Szpotawość przodostopia należy do deformacji o charakterze strukturalnym. Polega na inwersji przedniej części stopy względem pięty przy stawie skokowym ustawionym neutralnie. Oznacza to, że płaszczyzna łącząca pierwszą (1) i piątą głowę kości śródstopia (2) nie jest ustawiona równolegle do płaszczyzny łączącej zewnętrzną i wewnętrzną krawędź pięty (3)
Na zdjęciu poniżej ołówki ustawione są pod kątem względem siebie, co wskazuje na opisywaną szpotawość przodostopia. Gdyby ustawienie było prawidłowe, oba ołówki byłyby w jednej płaszczyźnie.
Co się dzieje ze szpotawością przodostopia w praktyce?
Powoduje ono, że podczas kontaktu stopy z podłożem staw skokowy a tym samym kość piętowa muszą przesunąć się przyśrodkowo by umożliwić paluchowi kontakt z podłożem i przetoczenie stopy. Daje to obraz pozornej nadpronacji pięty i często błędnie właśnie w tym obszarze staw skokowy jest korygowany. Korekcji jednak wymaga przodostopie. Poprzez dobranie odpowiednich klinów można skutecznie zlikwidować skutki nadmiernej pronacji.
Statyczne badanie na platformie podometrycznej nie jest w stanie wykazać zmian o tym charakterze i może prowadzić do błędnej diagnozy. Dlatego ważne jest by poddawać stopę również badaniu wizualnemu i testom klinicznym.
Michał Sówka
Masz pytania? Zapraszamy do kontaktu!